بازیافت- بخش دوم

در مطلب قبلی در مورد مفهوم بازیافت صحبت کردیم. اما چه موادی قابلیت بازیافت را دارند؟
از میان زباله‌های تر اگر سعی کنیم فقط باقیمانده‌های مواد غذایی و پسماندهای آشپزخانه را در کیسه زباله قرار دهیم‌، از آن می‌توان برای تهیه کمپوست که برای خاک بسیار مفید می‌باشد استفاده کرد.
در میان زباله‌های خشک، مواد قابل بازیافت عبارتند از: کاغذ، شیشه، پلاستیک و انواع فلزات که بهتر است هر کدام را در سطل‌های جداگانه قرار دهیم. در ایران در نقاط مختلف شهر ایستگاه‌های بازیافت متعددی وجود دارد که می‌توانید این نوع مواد بازیافتی را به آن‌ها تحویل دهید. علاوه بر آن شرکت‌های مختلفی با همکاری شهرداری‌ها برای جمع‌آوری مواد بازیافتی از درب منازل اقدامات لازم را انجام می‌دهند.
از خواص شیشه آن است که فرسوده نمی‌شود و تا 1000 سال دیگر هم باقی می‌ماند. بر همین اساس هر بطری شیشه نوشابه را می‌توان تا 15‌بار برای مصارف خوراکی بازیافت کرد. شیشه‌های سبز و قهوه‌ای رنگ نوشابه جزء مواد قابل بازیافت هستند. بازیافت حدود یک تن شیشه باعث صرفه‌جویی در میزان حدود 600کیلوگرم ماسه، 190 کیلوگرم سود‌سوزآور، 190 کیلوگرم آهک و 60 کیلوگرم فلدسبات می‌شود. علاوه بر موارد فوق، بازیافت شیشه، 50% از آلودگی آب و 20% آلودگی هوا ا کاهش می‌دهد.
برای تهیه هر تن کاغذ 17 اصله درخت از بین می‌رود. استفاده از کاغذ بازیافتی موجب می‌شود حدود 74% آلودگی هوا و 35% آلودگی آب و 58% مصرف آب صرفه جویی شود. روزنامه‌ها و کاغذهای باطله و پاکت‌ها و پوشه‌های غیر‌قابل استفاده را می‌توان جمع کرد و به مسئولین بازیافت تحویل داد.
پلاستیک‌ها از مشتقات نفت تولید می‌شوند که غیر‌قابل تجزیه هستند و حدود 500 تا 700 سال در طبیعت می‌مانند. برای کاهش استفاده از آن می‌توان از ساک‌های پارچه‌ای استفاده کرد. برای کالاها از بسته بندی‌های غیر ضروری استفاده نکنیم و از ظروف یکبار مصرف کمتر استفاده کنیم.

جمع آوری: نسیم فلاح

منبع: ایرناhttp://goo.gl/byurRW