21 تیر ما روز نه گفتن به کیسه های نایلونی

حتما برای همه شما نیز اتفاق افتاده است که بعد از جابه جا کردن خریدهایتان با حجم زیادی کیسه های نایلونی در خانه مواجه شده اید. معمولا بخشی از این نایلونها را که تمیز هستند برای استفاده مجدد به جای کیسه زباله جدا کرده و نگهداری می کنیم و بخشی که آلوده و فرسوده هستند را در بهترین حالت راهی سبد بازیافت می کنیم.

 اما آیا می ‌دانید که بیشتر این نایلون‌ها تجزیه ناپذیر هستند و هرگز به محیط زیست باز نمی‌ گردند؟ البته طبق تحقیقات انجام شده برخی از این نوع کیسه‌ها به وسیله باکتری‌ها تجزیه می ‌شوند اما شاید این عمل 200 تا 1000سال به طول بینجامد.

تا چند سال قبل اغلب مواد غذایی و دیگر اقلام مورد نیاز خانه در پاکتهای کاغذی به مشتریان ارائه می ‌شد، حتماً شما هم پاکت‌های کاغذی قهوه‌ای رنگ را به یاد دارید. البته صحیح است که استفاده از این پاکت‌ها نیز به دلیل اینکه از چوب تهیه می‌ شوند به شکل‌ دیگری به محیط زیست ضربه می ‌زند اما از آنجا که مرغوبیت این پاکت‌ها اهمیت چندانی ندارد، اغلب از ضایعات چوبی و کاغذهای بازیافت شده یا روزنامه‌های باطله برای تولید آنها استفاده می ‌شود و در نهایت نیز باز قابلیت بازیافت دارند و یا به راحتی تجزیه می شوند.

محققان آمریکایی به آمار بسیار عجیبی دست یافتند. به طوری که طبق این آمار روزانه 23 میلیون عدد کیسه پلاستیکی به مشتریان عرضه می ‌شود و یا به بیان ساده‌تر، هر فرد به طور متوسط روزانه دو تا سه پلاستیک وارد چرخه محیط ‌زیست می ‌کند.

شاید مهمترین دلیلی که سبب استفاده هر چه بیشتر از کیسه‌های نایلونی شده است، قیمت ناچیز آنها در قیاس با کیسه‌های پارچه‌ای و کاغذی باشد، از این ‌رو سازمان محیط ‌زیست آمریکا پیشنهاد داد که مالیات‌ روی پلاستیک‌ها اعمال شود و تخمین ‌زده شد که این مسئله تا 50 درصد، مصرف پلاستیک را کاهش خواهد داد.

در حال حاضر در بسیاری از کشورهای دنیا تولید کیسه های نایلونی کاملا متوقف شده و جای آن را ساکهایی با قابلیت استفاده مجدد یا تجزیه پذیر گرفته است.

در ایران نیز چند سالی است که روز 21 تیر به عنوان روز بدون کیسه‌های نایلونی از طرف شهرداری تهران اعلام شده است و با همراهی برخی سازمان های غیر دولتی در بازارچه ها و فروشگاه های وابسته به شهرداری، ساکهای تجزیه پذیر به خریداران عرضه شده است. ولی آن چه واضح است این است که باید حرکتی وسیع تر برای فرهنگ سازی در این زمینه صورت گیرد تا مصرف کیسه های نایلونی را در حد قابل قبولی پایین بیاوریم.

برای این منظور بهترین کار این است که از خودمان شروع کنیم اول سعی کنیم میزان استفاده مان از کیسه های نایلونی مان را به حداقل ممکن برسانیم و بعد این که روش‌های کاهش استفاده از کیسه نایلونی و تجربه مان را در اختیار دیگران هم بگذاریم. آیا شده تا به حال در این مورد با اعضای خانواده خود صحبت کنید؟ تا حالا به چند نفر از دوستانتان گفته اید که شما با چه روشی کمتر از کیسه های نایلونی استفاده می کنید؟

بیایید تجربه هایمان را به یکدیگر منتقل کنیم تا سطح آگاهی جامعه افزایش پیدا کند.

بهاره قادری